Morgen is het 6 weken geleden dat we Bruno in hebben moeten laten slapen. Elke dag heb ik het er nog moeilijk mee. Ik mis hem verschrikkelijk. Maar ook mis ik de wandelingen en een hond in huis. Ik wordt dus daar verschillende gevoelens heen en weer geslingerd. Aan de ene kant denk ik dat ik nog niet toe ben aan een andere hond. Zie ik het als een soort "verraad" naar Bruno toe om al aan een andere hond te beginnnen. Voor de mensen die nooit een hond gehad hebben klinkt dit misschien heel gek maar hondenbezitters begrijpen denk ik wel wat ik bedoel. Aan de andere kant denk ik (en vele vrienden met mij) dat het misschien juist goed voor me is. Ook heb ik me afgevraagd wat ik dan zou willen. Bruno kwam uit het asiel en ik heb altijd geroepen dat ik dat bij een volgende hond weer zou doen. Maar een keer een pup is misschien ook leuk. Nu heb ik op internet een 5 jarige hond gezien die ik geweldig vind. Bij zijn aanbevelingen staan alleen maar dingen die bij ons passen. Maar hij is "al" 5. We wilden dan eigenlijk een jongere hond. Bruno was ook rond de 4 jaar toen we hem kregen. Maar aan de andere kant...je kan zo'n beestje wel weer een goed tehuis geven. Dus jullie snappen dan mijn gedachten alle kanten opvliegen. Morgen eerst maar eens bellen waarom deze hond weg moest bij zijn baas. Heeft iemand van jullie hier ervaring mee?
Groetjes Peggy
Tja je moet doen wat je hart je ingeeft...wij hebben ook twee asiel honden gehad en er verschrikkelijk van genoten.......van een wisten we niet eens hoe oud ze was.......maargoed een pup is ook onweerstaanbaar.......onze volgende hond staat al vast hoor...een pup...een Golden Retriever...ongetwijfeld...alleen de naam nog....sterkte meis......xxx...
BeantwoordenVerwijderenhoi ja ik snap je heel goed al heb ik zelf geen hond maar ben ook net een poes kwijtgeraakt voor mijn huis dood gereden 8 feb maar als je gevoel zegt ik wil weer een hond moet je het gewoon doen daar door is het verdriet niet minder voor bruno maar je krijg hem er ook niet mee treug een meschien kan je ook weer een hond erg blij maken dat weet 100 % zeker veel sterkte met wat je ook doet als het goed voelt moet je het altijd doen liefs rommy
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je helemaal,uit het asiel haal ik altijd onze hond en katten. Het is zo'n dankbaar iets. Onze Labrador hij is inmiddels overleden hadden we ook uit het asiel die was 14 maanden toen we hem kregen. De katten ook allemaal. Moppie, een poes, die we nu hebben was 8 jaar dat we haar kregen heel schuw was ze. We hebben haar nu 2 jaar en het is zo een schat. Het lijkt wel of ze veel dankbaarder zijn dan wanneer je een poes hebt uit een nestje. Hebben we ook wel eens gehad.
BeantwoordenVerwijderenMaar het is allebei mogelijk natuurlijk en zeker geen verraad aan Bruno. Ik weet uit ervaring dat je de overleden dieren nooit vergeet, ze blijven altijd in je hart.
groetjes Saskia
Ik heb dan wel geen hond en ook nooit gehad, maar ik moet er ook niet aan denken dat onze poes er niet meer zou zijn. En onze overbuurvrouw was ook nog steeds verdrietig van de hond die was overleden, en hebben nu toch maar een jonge pup gekocht. Je moet doen waar jij je goed bij voelt. En vergeten doe je Bruno toch nooit.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat je nog eens heel goed na moet denken ,als je zo twijfelt zou ik persoonlijk zeggen wacht nog even tot je zeker van jezelf bent.Ik heb heel lang geleden een hond verloren door een ongeluk en na een paar weken een hond uit het asiel gehaald ,ik zou het nooit zo snel meer doen want ik was nog te verdrietig om genoeg liefde te kunnen geven voor mijn gevoel!.Ik zou het niet zien als verraad naar Bruno als je toch een andere hond neemt want hem vergeet je zeker niet.Een moeilijke beslissing hoor en ik wens je er sterkte bij ,Ik hoop niet dat mijn reactie te negatief overkomt ,maar dit is mijn ervaring nu eenmaal
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Ik vind het sowieso al super dat je overweegt om een hond uit het asiel te halen.....
BeantwoordenVerwijderenVorige week nog reed een automobilist voor ons een kat aan.....misschien heeft hij/zij het niet gemerkt, maar de automoblist reed gewoon door. Ik kan dat dus niet.....ik zag dat de kast nog leefde en heb hem snel in een doek gewikkeld.
Daarna zijn we naar de dierenarts gereden, het was inmiddels 23.00 uur s'avonds. Helaas had deze geen dienst, maar zij hebben voor ons de dierenambulance gebeld.
Uiteindelijk is hij ( het bleek een kater te zijn ) aan zijn kaak geopereerd, deze was gebroken. Ik heb heb al 1 keer opgezocht bij de dierenarts om te kijken hoe het met hem ging. Naar omstandigheden gaar het redelijk. We hebben overal foto's opgehangen om zijn baasje te zoeken, maar dat is helaas nog niet gelukt.
Ik snap dat een puppie erg leuk is, maar bedenk wel, die vinden altijd wel een thuis en wat is nou 5 jaar....Succes met je keuze...
Liefs Bianca
Nadat 2 van mijn katten vlak na elkaar dood gereden werden kreeg ik van mijn oudste dochter een kitten voor mijn verjaardag. Heel lief bedoeld natuurlijk maar de eerste dagen kon ik nog niet echt blij zijn met dit nieuwe beestje.
BeantwoordenVerwijderenHet was nog te kort geleden dat ik mijn andere katten kwijt raakte denk ik.
Kan me daarom heel goed jou dubbele gevoel voorstellen.
Succes met je keuze.
Lieve groetjes van Sas
Ooo Peggy,dit is best moeilijk,wij hebben ons hondje nog en het gaat goed na de operatie een poosje terug.
BeantwoordenVerwijderenHet is al een echt oud dametje aan het worden hoor en ik zit er vaak naar te kijken en denk dan van alles hé,je weet wel...bahh maar goed,hoe het nu zal zijn voor daarna..??? ik heb na onze drie poezen nooit weer een poes gehad en wil het denk ik ook niet meer de behoefte daaraan was weg daarna dus toen kwam Rakker en als zij er niet meer is heb ik het idee dat ik ook geen ander hondje meer zal willen hoe dat komt ik weet het niet,ja ik vind het afscheid nemen van die beestjes zo verschrikkelijk dat ik dat dan niet meer wil denk ik....??
Ik ga ook vergelijkingen maken met andere poezen en hondjes en dat is ook niet goed denk ik je krijgt nooit weer dezelfde en dat hoeft ook niet hoor maar dat gevoel hé..dat blijft bij mij zo hangen.
Ik kan je er niet verder mee helpen ben ik bang Peggy,doe wat je hart je ingeeft meis !!
En of je nu een pup moet nemen of juist een asielhondje........???????????
groetjes
Dicky Marie.
Hoi, wij hadden een half jaar na het inslapen van onze hond, weer een ander hondje, een pup. Je gaat dan eerst een paar keer kijken, waardoor je aan het nieuwe went en er naar uitkijken. Het opvoeden is even intensief maar ook zo leuk. We denken nog aan onze eerste hond die is tien jaar bij ons geweest, een deel van je gezin en leven, maar ben ook alweer 5 jaar dolblij met Huug.
BeantwoordenVerwijderenNatuurlijk is een hond uit het asiel ook een mooi iets om te doen.
Succes, groetjes Anja.
pfff lastig hoor meis..wij hebben natuurlijk tegelijk onze vriendjes verloren en ik mis hem zo..maar ben nog niet toe aan iets nieuws. als jij voelt dat jij er wel aan toen bent zou ik zeggen..vooral doen..een hond van internet heb ik nooit gehad dus geen ervaring. ben heel benieuwd hoe het gaat
BeantwoordenVerwijderenliefs hannie
Wat 'n moeiijke beslissing. Zoals je weet heb ik na 2o jaar eindelijk weer een (heel klein) hondje. Wilde er niet meer aan....zoveel verdriet als zo'n beestje dood gaat maar nu...weer helemaal verliefd...ben zo blij met pup Dessy. Zo leuk en lief om hem helemaal zelf op te voeden maar.....ik heb geen ervaring met een asielhondje dus Peggy...doe wat je hart je ingeeft....ga eerst eens rustig kijken hoe het hondje van internet aanvoelt...ga ook eens in het asiel kijken voordat je een beslissing neemt...volgens mij voel je gewoon "dit is 'm" die is voor mij besstemd. Ik wens je heel veel succes en wijsheid. Liefs, Trudie
BeantwoordenVerwijderenO gossie, ik helaas wel ervaring met honden. We hebben enorme pech gehad met honden en al in tien jaar al 4 honden gehad. Nu hebben we 2 schatten van honden 1,5jr en 8 jr.Maar 1 ding wil ik je meegeven want iedereen heeft zijn ervaring. Ga weer voor een hond, zeker als je die ene mist en je hebt de tijd. Je zult Bruno nooit vergeten en er zal ook nooit zijn plaatst worden ingenomen. Maar ze zijn allemaal zulke schatjes, honden. Alleen bij een hond van al 5 jaar vindt ik het wel moeilijk. Ik liever een pup, ook vanwege de kinderen. Dan moet je en kun je ze zelf opvoeden!(heeft ook zijn charmes, hihi) Succes ermee, liefs Nicole
BeantwoordenVerwijderenJa dat is even lastig. Doe wat je hart je ingeeft en wanneer je er weer klaar voor bent. Een hondje uit het asiel daar doe je wel een goede daad mee, er zitten daar zoveel lieve beesten op een huisje te wachten. Wij hebben geen ervaring met honden maar hebben 1 kater. De "volgende" zou ik ook zo uit het asiel halen. Maar zelf een hondje op voeden is natuurlijk ook ontzettend leuk. Ja lastig. Succes er mee en volg je hart. Liefs , Linda
BeantwoordenVerwijderenKan me zo goed voorstellen hoe erg je Bruno mist. Wij hadden vroeger thuis altijd puppies omdat je die zelf kunt opvoeden. Volg je gevoel Peggy, veel sterkte gewenst!
BeantwoordenVerwijderenLieve Peggy.
BeantwoordenVerwijderenDenk je niet dat Bruno zou willen dat zijn baasjes weer vrolijk en blij thuis komen doordat er een ander vriendje op hun zit te wachten...? Een andere hond laat je Bruno niet vergeten, maar haalt wel de scherpe randjes van je verdriet af.
Een pup is het eerste jaar zo ontzettend veel werk (leuk maar kost heel veel tijd) en dat is met een asielhond minder. Niet alle honden die in het asiel terecht komen zijn slecht te hanteren, door omstandigheden belanden ze daar maar al te vaak. Ga kijken in het asiel en wees objectief, je kan ze niet allemaal onderdak geven en die enne lieverd die echt, echt bij jullie past vind je echt wel!
Heel veel succes en hou je ons op de hoogte?
Liefs,
Een lastige beslissing! Zelf heb ik geen ervaring met een hond uit het pension, wij hebben zelf destijds een pup gekocht. Wel even tijd besteden aan het 'opvoeden' maar ook wel weer erg leuk.
BeantwoordenVerwijderenSucces en een fijne dag,
Miranda
Hoi Lieve Peggy,
BeantwoordenVerwijderenBruno is niet te vervangen, elke andere hond die je zou nemen, heeft weer zijn eigen dingen en eigen karakter, dus jullie Bruno zal voor jullie altijd in je hart zitten.
mijn broer en schoonzus hebben een aantal weken geleden een Mechels herder teefje uit het asiel gehaald (is hun 2e asielhond)
van deze hond weten ze niet veel, ze heeft weken rond gezworven voor ze haar te pakken hadden van de dieren ambulance, inmiddels is het een lieve huishond (die lekker vertroeteld word bij hun)
ze is wel angstig, heeft waarschijnlijk van haar vorige baas flink er van langs gekregen, maar ze mag nu een heerlijk leventje op gaan bouwen bij Broer en schoonzus :-)
een pup blijft natuurlijk ook erg leuk, moeilijk hoor....
(bij ons met de katten hoeven we nooit een keus te maken, want om de paar jaar komt er weer 1 aanlopen haha, die dan weer liefdevol door de kids gelokt word, waardoor hij blijft plakken)
succes meid, doe wat je hart je ingeeft
lieve groetjes Yvon
Wij hadden vroeger twee honden, dwerg poedels, eentje hadden we van kleins af aan en de ander kwam bij iemand anders vandaan die er om een of andere reden niet meer voor kon zorgen.
BeantwoordenVerwijderenHet verschil tussen de twee is moeilijk uit te leggen maar verschil was er wel degelijk.
Je met doen waar je je zelf het prettigst bij voelt,
soms heb je heel veel geluk met een dier.
Onze kat was uniek, ik denk niet dat onze volgende kat, als die er komt het zelfde is zoals hij, dat kan ook niet, maar je gaat toch vergelijken.
Succes.
groetjes, Sandra
Wat sta je voor een moeilijke keus eigenlijk he... Misschien is het een idee om eens daadwerkelijk bij de honden te gaan kijken? Dus bij de hond uit het asiel en bij een nest met pups. En dan je gevoel laten spreken...
BeantwoordenVerwijderenIk weet hoe moeilijk het is en wens je veel geluk ermee.
Liefs, Marjolijn.
Ja wanneer is het weer tijd om een hond te nemen, gewoon wanneer jij dat wil.....
BeantwoordenVerwijderenWij hebben altijd pups genomen, maar ik zou het nu niet meer doen..ik zou nu (als ik ervoor stond) een hond uit het asiel o.i.d. nemen...gewoon zo'n hond een heerlijk warm nest geven!
Pups opvoeden kost je veel energie, nu hebben wij ook vette pech gehad , want de vorige pup is met 9 maanden gestorven aan een hartstilstand en de labrador die we nu hebben had 2 superslechte knieeien en is al 2 x geopereerd (een hele zware operatie), dus dat speelt ook mee!
Ik zou zeggen volg je gevoel, en het komt goed!!
Liefs Evelien
Toen we onze vorige hond moesten laten inslapen (net 5 en heel erg ziek) riep ik dat ik dit nooit meer mee wilde maken; zijn pijn en gesukkel en ons verdriet toen we niet anders meer konden dan afscheid van hem nemen.
BeantwoordenVerwijderenHet heeft een lange tijd geduurd en toch loopt Guusje hier nu rond. Hij is (gelukkig) in alle opzichten een hele andere hond want ik was zo bang dat we hem zouden gaan vergelijken, maar dat doen we eigenlijk helemaal niet.
Het geeft weer zoveel plezier zo'n gezellig viervoetertje in huis die er altijd is, blij is als je weer thuis komt al was je maar 5 minuten weg. Weer veel naar buiten en lekker lopen. Ik geniet en hoe ... en had gedacht dat me dit zoveel moeite zou kosten, maar vanaf het eerste moment was ik om ... totaal gesmolten:-) Nu denk ik wel eens, hadden we het maar eerder aangedurfd, het geeft zoveel meer met een dier in huis.
Eén van mijn bazen heeft nu voor de 2e keer een herplaatser, gaat heel goed, zijn vaak wel wat aanhankelijker maar zo leuk! Succes met je beslissing.
Goede morgen Peggy
BeantwoordenVerwijderenIk begrijp je helemaal.
Toen mijn eerste hondje
dood ging Teddy was zijn
naam werdt ik zo verdrietig
dat ik zei dit wil ik nooit
meer mee maken!!
Mijn vader kwam met een andere
hond uit het asiel zodat ik
sneller over Teddy heen zou zijn
maar dat werkte averechts.
Ik vergeleek hem steeds met
Teddy en alles wat ik deed vond ik
verraad naar Teddy toe.
Mijn vader heeft toen naar een
week de hond naar iemand
gebracht wat er heel blij mee was.
Dit was voor mij een opluchting!
Ik heb eerst mijn verdriet moeten
verwerken .
Ik zeg nu nog vaak als je hoofd vol
zit met verdriet kan daar geen vreugde
uit komen.De tranen moeten er eerst uit
voor dat er plek is .
Zo voel ik het echt !!
Na weken rouwe en huilen was me duidelijk
even geen hond meer.
Ik ben toen getrouwd ik kreeg kids
en toen kwam het thema hond er weer
aan mijn man wist dat ik dat nooit
meer mee wilde maken.
Maar na 10 jaar zuren ging ik mee
naar een nestje kleine Teddys kijken
want dat was een super hond !!
Een kruising van laberdor met beagel.
De hondjes waren 6 dagen oud.
De hond werdt van me man zo dat ik
afstand kon houden.
Hondje gezien klein lief beestje.
Toen liepen daar nog allemaal puppys
rond voor de verkoop !!
Alle hondjes kwamen gelijk na ons toe.
Me man zei kijk nou wat leuk.
Ja ze waren leuk prachtig en zo lief.
Maar 1 hondje bleef ver weg en kwam
niet naar dat hondje ging ik toe
ik pakte hem op en aaide hem hij
piepde zacht en was erg bang.
Hij likde me in me gezicht en
kroop tegen me aan!!
Wat een mooi gevoel dit was ik
al weer vergeten zolang had ik
het niet meer gevoeld.
Het heerlijke gevoel wat ik bij
Teddy had.
Ik zei is dit een meisje ,ja
dat was zo .
Ik zei tegen me man zal je zien dat
deze verkocht is, maar nee hoor niemand
wou zo een bang beest zei ze.
Ik zou hem niet nemen er zit niks in
dat beestje alleen maar bang.
Maar we deden het toch.
En ik heb haar nu 10 jaar een heerlijke
lieve kleine hondekind!!
Omdat ik dat gevoel van Teddy
terug kreeg nam ik haarmee.
Nu voel ik nog vaak als ik tegen
haar zeg je bent het liefste
hondje van heel de wereld dat ik bij
mezelf denk samen met Teddy !!
Dus vergeten doe je nooit
het moet een plaatje krijgen
maar dat heeft tijd nodig!!
Ik voel helemaal met je mee.
Het is erg lang geworden maar ik
hoop dat je er wat kracht uit kunt
halen en wat tranen kan laten
stromen zodat er ruimte komt
voor wat zonneschijn!!
Heel veel sterkte
het valt niet mee
Lieve groetjes Joke
Gewoon doen wat je hart je ingeeft. Naar het asiel bellen en vragen waarom deze hond weg moest bij de vorige eigenaar en dan bij jezelf te rad gaan. Een pup of een volwassen hond, ieder heeft zn voor- EN zn nadelen....ff wikken en wegen en volg je hart Succes met je keuze en sterkte met het verwerken
BeantwoordenVerwijderenlieve groet Brigitte
IK HEB EEN HOND GEKREGEN VAN MENSEN DIE ER NIET MEER VOOR KONDEN ZORGEN.
BeantwoordenVerwijderenMAAR DEZE HOND WAS NIKS GELEERD EN SPRONG ZO OP DE AANRECHT EN POEPTE EN PLASTE IN HUIS.
IK HEB DE HOND NOG STEEDS EN HET IS EEN SCHAT!
MAAR JE HEBT ER WEL MEER WERK AAN OM EEN OUDERE HOND IETS BIJ TE BRENGEN DAN EEN JONGE PUPPY.
JE WEET OOK NOOIT WAT JE KRIJGT VOOR EEN HOND DIE ZE WEG DOEN.
JE KAN GELUK HEBBEN (ZO ALS MIJN SCHOONMOEDER)
OF NIET ( ZO ALS WIJ)
MAAR DAN HEB JE IETS MEER WERK DAN EEN PUPPY.
PUPPY ZET JE NAAR JE EIGEN HAND EN EEN OUDERE HOND HEEFT AL VEEL GELEERD WAT GOED OF FOUT IS.
OUDERE HOND IS NIET MET JOU REGELS OPGEVOED EN MOET JE SOMS VEEL AFLEREN.
MIRANDA
Blijft moeilijk zo'n beslissing en nee het is geen verraad,natuurlijk niet
BeantwoordenVerwijderenJe vervangt Bruno niet,in je hart staat hij ernaast
Doe wat je hart je ingeeft,hoop dat je er uit komt met je gevoel
liefs Maria
Moeilijke beslissing. Misschien zou je een vrijblijvend kennismakingsbezoek kunnen brengen om zo de achtergrond van de hond en zijn baasjes een beetje te leren kennen.
BeantwoordenVerwijderenVeel succes Iris